Onlangs toonde het IDFA filmfestival de Colombiaanse documentaire “Del Otro Lado” (On the Other Side). De filmmaker, Iván Guarnizo, reconstrueert de ontvoering van zijn moeder aan de hand van haar dagboek. Zijn moeder werd in 2004 ontvoerd en werd bijna twee jaar door de FARC in onherbergzaam gebied vastgehouden. In het dagboek vertelt zij over een jonge bewaker met wie zij een bijzondere band opbouwt, een moeder – zoon relatie.
Iván weet deze Güérima op te sporen en bezoekt hem, enkele jaren na het overlijden van zijn moeder.
“Del Otro Lado” brengt op indringende wijze het lijden en de verwerking van de zoon in beeld. Het gesprek dat hij heeft met de ontvoerder gaat over lijden, onmenselijkheid, liefde, spijt en uiteindelijk verzoening en vriendschap.
Onlangs maakten Nederlandse wetenschappers, politici en BN’ers zich druk over de publicatie van het boek van oud-FARC strijder Tanja Nijmeijer. Veilig, vanuit de studio, aan de eettafel of vanuit de luie stoel. Het was zwart of wit voor de ‘deskundigen’.
Onwetenden oordelen en schepen hun publiek op met vooroordelen. Zij, die dader of slachtoffer zijn geweest in die fatale oorlog waarvan het vuur nog altijd niet is gedoofd, weten dat zwart en wit twee nietszeggende kleuren zijn. In de film symboliseren de schemerige vergezichten over de bergtoppen de vele tinten grijs van deze oorlog.
Het gesprek dat Iván met Güérima heeft laat op magistrale wijze zien hoe een sprong over onze eigen schaduw, een gesprek zonder oordeel, zal leiden tot begrip, acceptatie, verzoening en, wie weet, een vriendschap.
