In Europa wordt er verschillend gekeken naar thuiswerken. Hoewel Tsjechië net zo goed met technologie is uitgerust als elk ander West-Europees land, is werken op afstand daar nog niet volledig geaccepteerd, vooral door werkgevers. Volgens Frantz Gault, directeur van het adviesbureau LGMB Worklabs en auteur van een studie over telewerken in de wereld, is dat vooral om juridische redenen. “De Tsjechen worstelen er mee om telewerkers een behoorlijke status te geven, en de wet specificeert niet of een telewerker een normale werknemer is of niet,” zegt de onderzoeker. Veel bedrijven kiezen er, gezien de rechtsonzekerheid, zelfs voor om die weg niet te bewandelen. Er begint langzaam een debat te ontstaan over het wettelijk vastleggen van de status van telewerkers, maar veel vooruitgang is er nog niet geboekt.
“De juridische factor is een direct gevolg van de culturele factor,” zegt Gault. “In Tsjechië wordt veel belang gehecht aan hiërarchie en gemeenschap.” Er is een verwachting dat er een managementlaag is die toezicht houdt op al het werk dat wordt gedaan, wat betekent dat werknemers toegankelijk moeten zijn voor hun managers. “Zolang die notie van hiërarchie er is, kan een werknemer zijn werk niet zelfstandig doen, weg van de blik van zijn collega’s en bazen,” zegt hij. Deze terughoudendheid om werken op afstand toe te staan is om dezelfde redenen gebruikelijk in verschillende Oost-Europese landen, met name Polen, Bulgarije en Roemenië.
