Hanan gaat naar het immigratiekantoor om te vragen of ze twee avonden per week kan werken bij een lokaal Libanees restaurant. Het werk past bij haar ervaring uit hun vroegere restaurant in Aleppo. Hanan is er trots op dat ze een baan gevonden heeft en dat ze iets kan verdienen. Maar de ambtenaar op het kantoor, een jonge vrouw die José heet, zegt dat ze niet weet of dit wel kan. Ze zal het volgende week aan haar laten weten. Hanan snapt het niet, ze krijgt geen antwoord. “Dat verbaast me! Kent die vrouw haar eigen regels niet? Is zij wel geschikt, is zij de juiste persoon om hierover te praten?”
José is nog relatief nieuw in deze functie. Ze weet niet zeker of deze vrouw, die nog in haar asielaanvraag zit. “Ik wist het niet zeker, daarom wil ik eerst met mijn teamleider checken wat de regels zijn rondom werken en geld verdienen. Ik wil liever geen uitspraak doen die de mensen in problemen zou kunnen brengen.” Dus vraagt zij de vrouw even geduld te hebben totdat zij het voor haar heeft uitgezocht.
De verbinding
In Nederland hecht men veel waarde aan een eerlijk en duidelijk antwoord. We draaien er niet omheen. Het is ook prima om toe te geven dat je iets niet weet. Sterker nog, dat is veel beter dan een antwoord verzinnen om te verbergen dat je het niet weet. Het Nederlands kent een gezegde: ‘Je bent nooit te oud om te leren’. Je verliest niet aan geloofwaardigheid en vertrouwen, als je toegeeft dat je iets niet (zeker) weet. Je verliest juist wel aan vertrouwen als je iets verzint dat later onwaar blijkt te zijn.
Hanan is die directe manier van communiceren niet gewend. Ze heeft ook behoefte aan zekerheid. Een duidelijk antwoord op haar vraag. De ambtenaar schaamt zich er niet voor dat ze iets niet weet en verbergt dat ook niet. Het is geen reden om haar geloofwaardigheid in twijfel te trekken. Hanan kan verwachten dat de vrouw volgende week een duidelijk antwoord geeft.
Maar dat vertrouwen heeft Hanan niet bij voorbaat. Voor haar wordt vertrouwen verdiend. In Nederland is er in principe geen reden om iemand niet te vertrouwen. Ook al geeft die geen duidelijk antwoord.
José zal moeten begrijpen dat Hanan die onduidelijkheid onprettig vindt en dat dat haar boos of onzeker maakt. José kan Hanan duidelijker uitleggen wat zij zal doen om aan het antwoord te komen. Geen zorgen. Door meer context te geven. ‘Dit is een vraag voor de experts, ik ken niet alle regels uit mijn hoofd en ik zoek het uit en kom er volgende week dinsdag op terug.’ Zo geeft ze Hanan het vertrouwen dat ze begrepen wordt en dat de ambtenaar een goede reden heeft om haar niet meteen te helpen.
Dus veel aandacht aan de context geven om te laten zien dat Hanan vertrouwen kan hebben in de ambtenaar.
Kortom
Voor José:
- Accepteer dat Mahmoud uit een samenleving komt waar onzekerheid ongewenst is.
- Duidelijkheid geven door meer uitleg te geven helpt..
- Wees extra alert op de lichaamstaal van de ander, Hanan zal niet direct haar verbazing uitspreken.
Voor Hanan:
- Nederland heeft een samenleving waarin men duidelijk zegt waar het op staat..
- Je kunt er van op aan dat wat gezegd wordt ook gedaan wordt.
- Probeer eens direct te vragen hoe het zit, zonder losse eindjes. Nederlanders zijn gewend om direct aangesproken te worden.
Meer lezen over cultuurdimensies?
Belangrijk om te weten:
Deze anekdote is gebaseerd op verhalen die met ons gedeeld zijn. Connect2Us streeft ernaar het dilemma van beide kanten te belichten en niet om mensen te labelen of te suggereren dat de een of de ander zich anders moet gedragen. Wij zien in ons dagelijkse interculturele werk dat bewustwording door de betrokkenen al voldoende is om naar elkaar toe te bewegen zonder je heel anders voor te doen. Connect2Us wil lezers helpen vooroordelen te herkennen en te vermijden. Lees hier over vooroordelen, discriminatie en racisme.
