Celine, Imke en Lisa zijn samen gaan lunchen. Zoals altijd gaat het ook voor relaties. De drie hebben een grote vriendinnengroep en de meeste meiden hebben een vriend, Ineke een vriendin. De meesten wonen ook samen, maar nog niemand is getrouwd. De vriendinnen moeten hier nog niet aan denken. Eerst nog maar rustig aan elkaar wennen. Turkse Celine en haar vriend wonen nog niet samen. Imke en Lisa zijn benieuwd en vragen haar wanneer zij nou eens gaat samenwonen. Celine vertelt dat dat nog lang niet gaat gebeuren, pas als ze getrouwd zijn.
Imke en Lisa zijn verbaasd: Celine en haar vriend hebben al drie jaar een relatie. Dan wordt het weleens tijd om samen te gaan wonen, toch? Dan leer je elkaar goed kennen voordat je gaat trouwen. Dat is wat wij doen. Zo weten we straks zeker dat het goed zit.
Celine heeft het gevoel dat ze zich moet verantwoorden. “Mijn ouders weten nog niet dat ik een relatie met mijn vriend heb. Ik vertel dat pas wanneer hij om mijn hand vraagt bij mijn ouders. Wanneer we ons gaan verloven dus. Samenwonen voordat we gaan trouwen, mag ik echt niet.”
“Ik kan zoiets nooit geheim kan houden voor mijn ouders,” zegt Imke.
“En ik hoef het niet geheim te houden voor mijn ouders!” lacht Lisa.
Celine is heel blij met haar vriendinnen en houdt van hun, maar soms voelt ze zich alleen als het gaat over relaties.
Waar ligt de verbinding?
Relaties zijn vaak heel verschillend in Nederland vergeleken bij andere culturen. Hier is het heel normaal als een stel gaat samenwonen, zelfs om de relatie te testen. Of er zijn economische redenen om dat te doen. Maar cultuur is zeker geen belemmering.
In veel culturen ligt het heel gevoelig. Soms kiezen de ouders iemand uit voor hun dochter. Als de dochter zelf iemand kiest, moet diegene ook goedgekeurd worden door de ouders. Daarna is het normaal om al snel te verloven. Samenwonen voor het huwelijk is, bijvoorbeeld in de Indiase en in de Turkse cultuur niet vanzelfsprekend. Het gebeurt wel, maar dan gaat het vaak ten koste van de relatie met de rest van de familie.
Ook hier zie je de impact van de sterke ik-cultuur en de wij-cultuur. In de wij-cultuur speelt de familie een veel grotere rol in de levens van volwassen kinderen. Het zijn niet alleen twee kinderen die bij elkaar horen, maar ook twee families. Ik zie dat bij in mijn eigen gezin waarin we aanhang van Suruinaamse afkomst hebben. Die families horen er bij en ik moet zeggen dat geniet van de warmte die onze kinderen en ook wij als ouders krijgen van die families.
Dat is een mooie samengaan van culturen. Celine heeft daar nog een weg in te gaan. Net als Lisa en Imke trouwens. Want wat er in dit verhaal het meest opvalt is de manier van communiceren. De gevoelens van Celine, die ze nauwelijk uit, en de nogal directe opmerkingen van Imke en Lisa. Er gaan nogal wat waardeoordelen over de tafel. Een gemiste kans voor de vriendinnen.
Celine kiest ervoor om uit te leggen hoe het bij haar thuis gaat. Dat is altijd goed om te doen zolang de vriendinnen respecteren hoe het bij haar gaat. En andersom natuurlijk. Liefde, seks, samenwonen en het huwelijk zijn gevoelige en emotionele onderwerpen waarover mensen een sterke mening kunnen hebben. De opmerkingen van Lisa en Imke geven een oordeel. Dat is jammer. Ze zouden misschien beter kunnen zeggen: het lijkt me moeilijk om het geheim te houden.
Een gouden regel: Je hoeft het niet over alles eens te zijn.
Meer lezen over cultuurdimensies?
Belangrijk om te weten:
Deze anekdote is gebaseerd op verhalen die met ons gedeeld zijn. Connect2Us streeft ernaar het dilemma van beide kanten te belichten en niet om mensen te labelen of te suggereren dat de een of de ander zich anders moet gedragen. Wij zien in ons dagelijkse interculturele werk dat bewustwording door de betrokkenen al voldoende is om naar elkaar toe te bewegen zonder je heel anders voor te doen. Connect2Us wil lezers helpen vooroordelen te herkennen en te vermijden. Lees hier over vooroordelen, discriminatie en racisme.
