Het is al drie jaar geleden dat Marianne van Apeldoorn naar Rotterdam verhuisde. Het bevalt haar daar goed. De afgelopen twee jaar heeft ze een kamer gehuurd in een klein herenhuis voor studenten. Ze woont op de begane grond samen met een huisgenoot, en er zijn nog drie verdiepingen waar nog eens zes anderen wonen. Marianne vindt het heerlijk dat ze haar eigen rustige ruimte heeft, waardoor ze zich thuis voelt.
Op een bepaald moment heeft de kamergenote van Marianne echter een andere, grotere kamer in Rotterdam gevonden en is verhuisd. Marianne krijgt een nieuwe huisgenote; uit Mexico, haar naam is Maria. Maria en Marianne konden eerst goed met elkaar opschieten, maar toen ontstond er een probleem.
Een andere kijk
Marianne: Wat is er mis met deze vrouw die net bij me introk? Ik moet me voorbereiden op mijn examens want ik studeer binnenkort af. Nu kan ik me nauwelijks concentreren op mijn studie door het lawaai dat ze de hele tijd maakt. Ik heb al eerder geprobeerd met haar te praten. Het lijkt haar niets te kunnen schelen!
Maria: O, ik hou van Rotterdam! Het is zo vredig, en er zijn zoveel plaatsen om te ontdekken! Tegelijkertijd mis ik mijn thuis heel erg, vooral mijn familie. Ik probeer ze zo vaak mogelijk aan de telefoon te spreken, en ik doe mijn best om deze plek als mijn tweede thuis te laten voelen. De andere studenten in mijn huis lijken een beetje gevoelig. Het lijkt erop dat ze nog niet geleerd hebben om een gelukkig leven te leiden! Ik zal mijn best doen en mijn muziek een beetje zachter zetten, maar ik kan niet stoppen met praten tegen mijn familie.
De omstandigheden
Om zich thuis te voelen, begon Maria muziek af te spelen in haar kamer en elke dag te telefoneren, wat in elke hoek van het huis te horen was. Ze is gewend aan een zeer levendige omgeving met mensen die praten, lachen of ruzie maken, en met muziek die de hele dag speelt. Ook al proberen beide huisgenoten rekening met elkaar te houden, hun behoefte aan muziek en rumoer is heel verschillend. Bovendien vond Maria dat de huisgenoten te veel in zichzelf gekeerd waren en meer gezelligheid konden gebruiken. Daarom paste Maria haar gedrag maar mondjesmaat aan en bleef het probleem bestaan. Ze kon niet begrijpen waarom haar huisgenoten op zichzelf wilden zijn. Hoe eenzaam!
Uitleg
Over het algemeen zijn mensen in Mexico (wij-cultuur) meer betrokken bij elkaars leven. Ze praten, knuffelen, ruziën, luisteren of luisteren samen naar muziek. Mensen in Nederland (ik-cultuur) zijn meer op zichzelf. Natuurlijk houden ze van muziek! Maar ze kiezen hun eigen muziek en zetten vaak een koptelefoon op.
Naast het verschil in de ik- en wij cultuur is er een verschil in uitbundigheid een dimensie die Hofstede hedonisme noemt. De Mexicaanse van Maria cultuur is uitbundiger. In combinatie met de wij-cultuur veel drukte. Althans in vergelijking met de ingetogen, meer gedisciplineerde ik-cultuur van Marianne.
Uit deze cultuurverschillen komt vaak de meeste verbazing en irritatie. Waardeoordelen als onverantwoordelijk, lawaaierig, gestresst, saai, eenzaam en vermoeiend zijn dan snel uitgesproken.
Waar ligt de verbinding?
De eerste stap voor beide huisgenoten is zich te realiseren dat er een grote kloof bestaat tussen wat zij ervaren als gezellige rumoer. De hele dag muziek in de gezamenlijke ruimte en gesprekjes met familie en vrienden kan voor de één heerlijk zijn en gevoelens van saamhorigheid en geluk oproepen. Voor anderen kan harde muziek leiden tot irritatie, concentratieverlies of stress. Bewustwording van dit verschil leert wat de muziek voor de ander betekent. Dan kunnen ze afspraken maken waarbij er afwisselend rust en levendige gezelligheid in huis is.
Kortom
Voor Marianne:
- Accepteer dat Maria uit een wij-samenleving komt.
- Je familie en grote vriendengroep zijn heel belangrijk.
- Tijd voor jezelf is niet zo belangrijk als in Nederland. Laat staan ruimte voor jezelf.
- Wees extra alert op de lichaamstaal van Maria, die kan bezorgd zijn over jouw eenzaamheid en stress, maar laat het niet ‘echt’ laat zien.
- Geniet ook van het enthousiasme, maar maak duidelijke afspraken.
Voor Maria:
- Accepteer dat Marianne uit een ik-samenleving komt.
- Marianne werkt aan haar studie en is drukte in haar eigen kamer niet gewend.
- Zoek een middenweg en vraag om duidelijkheid.
- Ga naar buiten als je belt.
- Stel vooral je vragen en spreek je verbazing uit. Nederlanders zijn gewend om direct aangesproken te worden.
Belangrijk om te weten:
Deze anekdote is gebaseerd op verhalen die met ons gedeeld zijn. Connect2Us streeft ernaar het dilemma van beide kanten te belichten en niet om mensen te labelen of te suggereren dat de een of de ander zich anders moet gedragen. Bewustwording door de betrokkenen is al voldoende is om naar elkaar toe te bewegen. Zonder je heel anders voor te doen. Connect2Us wil lezers helpen vooroordelen te herkennen en te vermijden. Lees hier over vooroordelen, discriminatie en racisme.
