Sumiko en Vincent zijn een piano duo. Ze zijn zeer getalenteerd en hebben in veel landen opgetreden. Sumiko komt uit Japan, Vincent uit Nederland. Ze studeerden af aan het Conservatorium in Amsterdam en besloten samen professioneel op te treden.
De opleiding van Sumiko in Amsterdam was een culturele achtbaan, zoals ze zelf zegt. In Japan is het leren van een instrument een voltijdse baan, een moeilijke en uitdagende baan. De verwachtingen zijn hoog en de concurrentie is fel. “Mijn ouders en al mijn leraren hadden maar één ding in gedachten: mij de beste pianist maken. Ze waren gelukkig erg trots op mijn vorderingen. Ik begon op jonge leeftijd met optreden en werd al snel de ster van de familie en de stad. Mijn ouders waren erg gefocust en spaarden elke cent om mij naar de beste leraren en uiteindelijk naar het buitenland te sturen. Ze verwachtten dezelfde focus van mij.”
In Amsterdam ontmoette Sumiko veel Nederlandse talenten, zoals Vincent. Vincent is een wonderkind. Ze is verbaasd en eigenlijk soms ronduit geïrriteerd als ze ziet hoe laks Nederlanders, en Scandinaviërs, zijn als het gaat om ambitie en prestatie. Zij, maar ook studenten uit de Verenigde Staten, Zuid-Korea, China en Polen, konden dat niet begrijpen. “We traden onlangs op in Carnegie Hall. Na twee, weliswaar goede, repetities besloot Vincent dat het tijd was om de stad te verkennen! Ik kon het niet geloven en werd erg boos. We moesten tenslotte de volgende dag op het hoogste niveau presteren! Ik wil de beste zijn! Hoe kan je dan op je gemak de stad gaan verkennen…”
Vincent is erg blij met zijn pianopartner. “Sumiko is zo’n goede artiest. Ze is niet alleen getalenteerd, maar ook een harde werker. Zij werkt lange uren en verwacht volledige aandacht en toewijding van zichzelf en ook van anderen. Soms probeerde ik haar wat af te remmen, maar ik leerde op de harde manier dat dat geen optie is. Ze heeft een missie. Onlangs waren we in New York; Ik had ernaar uitgekeken om daar te zijn en de stad te ervaren, maar voor Sumiko telt alleen de piano! Er is meer in het leven dan de piano, toch? Toch doen we ons best. Hoe dan ook: ondanks, of misschien wel dankzij, onze verschillende opvattingen over prestatie, vormen we samen een geweldig team.”
Sumiko en Vincent doen hun best om, op weg naar succes, elkaar te begrijpen en te accepteren. Sumiko realiseert zich dat Vincent niet alleen wordt gemotiveerd door zijn succes, maar ook door zijn vriendschappen en hobby’s buiten de muziek om. Dat heeft hem geholpen succesvol te worden. Vincent accepteert dat Sumiko’s extreme focus iets is dat voor haar werkt. Maar hij merkt ook dat als hij niet aandringt zij toch vaker opduikt in de pub, zij het voor maar één biertje.
Waar ligt de verbinding?
Sumiko kwam naar Amsterdam en verwachtte dezelfde focus op prestaties als in Japan. Maar de Nederlanders worden anders gemotiveerd, zoals we al in het Empathy land zagen. Ze leken minder focus te hebben. Niet tijdens het repeteren, maar ze leken gewoon minder geïnteresseerd in lange uren. Het gaat om het verschil in ‘wees de beste’ of ‘doe je best.’
De manier waarop mensen gemotiveerd zijn, verandert van de ene cultuur naar de andere. Op de werkvloer vertaalt zich dat naar een andere kijk op de balans tussen werk en privé. Werk je om te leven, of leef je om te werken? In sommige culturen, zoals Japan, de Verenigde Staten, Zuid-Korea, China en Polen, zijn mensen vaak gefocust op prestatie, en willen vooral de beste zijn. Dan concurreer je ook op de werkvloer.
Die concurrentie wordt dan ook door de werkgever gestimuleerd. Zo wordt je samen, als team en bedrijf beter. De beste.
Nederlanders vallen liever niet op die manier op en werken zich ook niet uit de naad om dat te bereiken. Liever op tijd naar huis.
Tegelijkertijd zijn Nederlanders wel erg productief in de tijd dat ze werken. Okay, tijdens vergaderingen misschien niet zo, maar verder wel. Misschien niet om de beste te zijn, maar wel om zoveel mogelijk uit het werk te halen en daarna uit de vrije tijd. Heel efficiënt.
Het verschil met andere culturen is erg groot en dat kan heel frustrerend zijn voor anderen. Op tijd naar huis want het ‘andere’ leven wacht. Kinderen ophalen, op tijd eten, sporten. Toen ik terugkwam uit de Verenigde Staten moest ook ik daar erg aan wennen, terwijl de Amerikanen mijn prioriteiten waarschijnlijk niet altijd begrepen.
Kortom
Voor Vincent:
- Accepteer dat Sumiko uit een prestatiegerichte samenleving komt.
- Succes en de beste zijn hebben prioriteit.
- Sumiko is daardoor gewend aan een competitieve werkomgeving.
- Niet iedereen hoeft het eens te zijn.
- Privézaken kunnen wachten voor Sumiko.
Voor Sumiko:
- Accepteer dat de Nederlandse samenleving veel minder prestatiegericht zijn.
- Je best doen in wat je het leukste vind is belangrijk.
- Nederlanders gedijen beter in een werkomgeving waar samenwerking belangrijk is.
- Het is fijn voor Nederlanders dat de neuzen dezelfde kant op staaNederlanders vinden vrije tijd belangrijk en werken hard om op tijd naar huis te kunnen.
Meer lezen over cultuurdimensies?
Belangrijk om te weten:
Deze anekdote is gebaseerd op verhalen die met ons gedeeld zijn. Connect2Us streeft ernaar het dilemma van beide kanten te belichten en niet om mensen te labelen of te suggereren dat de een of de ander zich anders moet gedragen. Wij zien in ons dagelijkse interculturele werk dat bewustwording door de betrokkenen al voldoende is om naar elkaar toe te bewegen zonder je heel anders voor te doen. Connect2Us wil lezers helpen vooroordelen te herkennen en te vermijden. Lees hier over vooroordelen, discriminatie en racisme.
