Alexandra is geboren in Athene, Griekenland. Vorig jaar besloot ze haar droom te volgen: Au Pair worden in Nederland. Binnen een paar maanden vond ze een gastgezin dat net buiten Amsterdam woont. De gastouders zijn ambitieus en hebben beiden een carrière. Ze kozen ervoor om in de buitenwijken te wonen zodat ze hun kinderen, Remco en Rogier, die nu 16 en 15 jaar oud zijn, meer vrijheid kunnen geven terwijl zij aan het werk zijn. Vorige week bracht Alexandra de broers naar hun wekelijkse hockeytraining. Ze zette ze af op de parkeerplaats, en sprak af om elkaar na de training om negen uur weer op datzelfde punt te ontmoeten. Het ophalen van de kinderen loopt die avond iets anders.
Alexandra is er vijf minuten eerder voor het ophalen van de kinderen en om er zeker van te zijn dat de jongens de auto zullen zien als ze de kantine van de hockeyclub verlaten. Het regende die dag erg hard. Alexandra verwachtte al dat de broers wat later zouden zijn dan normaal. Na een half uur wachten in de auto, werd ze toch erg ongerust. Na 45 minuten kwamen de broers eindelijk uit de kantine en renden naar de auto.
Alexandra is boos. “Die kinderen zijn zo aardig en actief. Ik vind ze echt leuk,” denkt ze als ze de kinderen op de auto af ziet rennen. “Het enige is dat ze soms de verantwoordelijkheid niet begrijpen die ik voel als ik voor ze zorg, ik bedoel, ze begrijpen gewoon niet hoeveel dingen er kunnen gebeuren en ze maken zich er geen zorgen over. En het kan ze niets schelen dat ik me er wel zorgen over zou kunnen maken!” De jongens gooien het portier open en schuiven naar binnen. Kleddernat. Alexandra spreekt ze meteen aan: “Ik zou jullie hier om negen uur ophalen! Ik heb drie kwartier op gewacht! Ik was erg ongerust!”
Remco blijft rustig. “We moesten alle spullen terugbrengen in de garage, het was onze beurt om dat te doen.”
“Waarom is Alexandra zo boos?” denkt hij. “Ik begrijp dat niet. We waren op het hockeyveld, het is een veilige plek. Alexandra heeft ons hier achtergelaten aan het begin van onze training, waarom zou ze zich zorgen maken dat we er niet meer zijn? Soms raakt ze zonder reden in paniek.”
Waar ligt de verbinding?
Uit dit verhaal blijkt dat Alexandra een ander beeld dan de jongens heeft van gevaar en van wat is afgesproken. Alexandra voelt zich erg verantwoordelijk. Dat is ook logisch, maar ze is opgevoed in een omgeving waar iets wat onbekend is ook gevaarlijk kan zijn. Onbekend in de zin van niet weten wat de jongens aan het doen zijn en waarom ze te laat zijn. De jongens, daarentegen, kunnen zich niet voorstellen dat hen iets ergs overkomt terwijl ze hun klusjes op het hockeyveld doen, en omdat ze jong zijn, zijn ze het eigenlijk zelf vergeten en hebben ze Alexandra niet van tevoren ingelicht. Het is ook niet bij hen opgekomen om een berichtje te sturen of even naar de auto te lopen.
Er wordt in verschillende culturen anders omgegaan met iets wat men niet kent. In sommige culturen is het gevaarlijk en anderen zijn er makkelijker in, die noemen het vaak interessant, of kijken wel waar het schip strand. In Nederland, maar ook India, laten ouders hun kinderen eropuit gaan om de wereld te verkennen. In andere culturen, zoals de Griekse, heeft men meer behoefte aan structuur en controle en hebben ouders meer de neiging hebben om hun kinderen te waarschuwen voor de gevaren in de wereld. In dit verhaal heeft Alexandra het gevoel dat de kinderen voor wie zij zorgt te vrij zijn en niet met alle gevaren rekening houden. Ze ervaart meer stress als de afspraken met de kinderen over het ophalen niet nageleefd worden.
Er is geen reden voor Alexandra om boos te worden en hopelijk kan ze de zorgen een beetje loslaten. Maar ze kan de jongens natuurlijk ook vertellen dat het voor haar wel heel belangrijk is om hen te laten weten als plannen veranderen.
Lees hier meer over het sociale dilemma dat hier speelt: onzekerheidsvermijding
Belangrijk om te weten:
Deze anekdote is gebaseerd op verhalen die met ons gedeeld zijn. Connect2Us streeft ernaar het dilemma van beide kanten te belichten en niet om mensen te labelen of te suggereren dat de een of de ander zich anders moet gedragen. Wij zien in ons dagelijkse interculturele werk dat bewustwording door de betrokkenen al voldoende is om naar elkaar toe te bewegen zonder je heel anders voor te doen. Connect2Us wil lezers helpen vooroordelen te herkennen en te vermijden. Lees hier over vooroordelen, discriminatie en racisme.
