Hanan organiseert een kinderfeestje bij de Efteling voor haar dochtertje Dilan, die vorige week jarig was. Dit is alweer de vierde zomer in Nederland van Hanan en haar familie, en dit leek haar een mooie gelegenheid om dat te vieren. Ze wonen vlakbij de Efteling. Op de uitnodiging heeft Hanan alle kinderen gevraagd te verzamelen voor de ingang. De kaartjes had ze al eerder besteld en die liggen klaar.
Anna komt Fleur brengen. Die heeft een mooie ballon en een cadeautje bij zich. De meisjes omhelzen elkaar. Anna vraagt Hanan hoe laat ze Fleur weer kan ophalen en pakt haar portemonnee. “Hoeveel krijg je van me voor het kaartje? Of stuur je een tikkie?”
Anna schrikt. “Ik heb Fleur uitgenodigd voor het kinderfeestje, want het is feest!”, denkt ze. “Maar wil Anna het kaartje vergoeden, wat vreemd! Het is immers onze traktatie… anders had ik haar toch niet uitgenodigd?” Ze is een beetje beledigd, maar laat dat niet merken natuurlijk. Met haar handen wendt ze het aanbod af, glimlacht en kijkt weg. “Maak je geen zorgen,” zegt ze nog snel en begroet een andere ouder.
Anna vindt dat Hanan vreemd reageert en ze is niet duidelijk. “Fleur is uitgenodigd voor een verjaardagsfeestje in de Efteling – super lief, maar wat duur! Ik ken Hanan nauwelijk, dus ik wil graag Fleur’s kaartje betalen. Daar voel ik me net iets prettiger bij.”
Waar ligt de verbinding?
Divya: “In Nederland is het heel gebruikelijk om de rekening te delen. Tikkie is hier uitgevonden! En de Engelsen hebben het over ‘going Dutch’, de rekening hoofdelijk omslaan. Heel praktisch en vooral geen losse eindjes! Ik heb er erg aan moeten wennen.”
Jan Vincent: “Het is inderdaad heel praktisch. En ik kan me voorstellen dat dat voor mensen uit een wij cultuur heel ongemakkelijk is. In een ik-cultuur is het gewoon duidelijk. Iedereen betaalt voor zichzelf.”
Divya: “Het is prima dat jullie dat gewend zijn, maar daardoor gaat de moeder van Fleur voorbij aan de gastvrijheid die Hanan wil tonen. Daar heeft ze eindelijk de kans toe en ze is trots. Ze spaart kosten noch moeite. De vraag van Anna is heel direct en beledigend. Denkt ze dat Hanan dit niet voor haar dochter over heeft? Of dat ze zich het niet kan veroorloven? Er spelen plotseling allerlei gevoelens bij Hanan. Maar die toont ze niet op een directe manier. Om te voorkomen dat één van de partijen gezichtsverlies leidt, vermijdt ze verdere details en zegt zoiets “we kijken later wel, maak je geen zorgen, of volgende keer”
Jan Vincent: “Dan is het de kunst om tussen de regels door te luisteren.”
Divya: “Ja precies! Anna zou de schaamte van Hanan kunnen voelen. Of de trots kunnen waarderen. Maar dat is pas nadat ze de vraag heeft gesteld. Nog beter is het om dit te laten rusten en er later apart op terug te komen, of nu te vragen of ze nog iets kan doen. Met die vraag kan Hanan veel meer dan Anna denkt. Bijvoorbeeld antwoorden dat zo alles goed is, of dat ze heel blij is dat Fleur vandaag door Hanan en Anna verwend wordt.”
Jan Vincent: “Dan blijft Anna misschien wel met het idee achter dat ze door dat dure Efteling kaartje bij Hanan in het krijt staat.”
Divya: “Maar dat is haar probleem. Een goede gast weet onvoorwaardelijk van gastvrijheid te genieten. De kosten zijn in een wij-samenleving niet belangrijk en al helemaal niet hoe die verdeeld worden.”
Kortom
Voor Anna:
- Accepteer dat Hanan uit een wij-samenleving komt.
- Gastvrijheid geven en ontvangen zijn erg belangrijk.
- Stel geen voorwaarden door bijvoorbeeld de rekening te willen delen en zeker niet in een directe vraag of voorstel waar anderen bij zijn.
- Wees extra alert op de lichaamstaal van de ander
- Geniet van de gastvrijheid..
Voor Hanan:
- Accepteer dat Nederland een uitgesproken ik-cultuur heeft.
- In Nederland is met gewend zelf de rekening te betalen tenzij er duidelijke afspraken gemaakt zijn.
- Voorkom ongemakkelijke situaties door bij de uitnodiging al aan te geven wat de bedoeling is.
- Probeer eens direct te antwoorden, zonder losse eindjes. Nederlanders zijn gewend om direct aangesproken te worden.
Meer lezen over cultuurdimensies?
Belangrijk om te weten:
Deze anekdote is gebaseerd op verhalen die met ons gedeeld zijn. Connect2Us streeft ernaar het dilemma van beide kanten te belichten en niet om mensen te labelen of te suggereren dat de een of de ander zich anders moet gedragen. Bewustwording door de betrokkenen is al voldoende is om naar elkaar toe te bewegen. Zonder je heel anders voor te doen. Connect2Us wil lezers helpen vooroordelen te herkennen en te vermijden. Lees hier over vooroordelen, discriminatie en racisme.
